- бейнамыс
- сын. Намыссыз, намысы жоқ. Баяғыда біреудің баласы шолжың өскен екен. Бетімен кеткен б е й н а м ы с бүйен майды мойнына орап жүреді екен (М. Әлімбаев, Көңіл күнд., 161).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
